AFTERNOON (2012), Izabela Plucińska, Izabela Plucińska, Clay Traces; 2’30”
W swojej najnowszej animacji Izabela Plucińska powraca do tematów, które w 2006 roku zainspirowały ją do stworzenia filmu „Śniadanie”. Także „Afternoon” jest rozpisanym na dwa głosy komentarzem dotyczącym jednego krótkiego momentu, który dzielą ze sobą mężczyzna i kobieta. Choć każde z nich pochłonięte całkowicie przez własne obowiązki nie zwraca uwagi na drugą osobę nagle za sprawą niespodziewanego wydarzenia dwójka ponownie zwróci się ku sobie. Przez krótką chwilę świat wokół nich przestanie istnieć a dwójka ponownie nawiąże ze sobą prawdziwe porozumienie. Czy jednak na długo? Izabela Plucińska, autorka wielokrotnie nagradzanej animacji „Esterhazy”, także tym razem bazuje na technice plastelinowej tworząc impresyjny komentarz dla rzeczywistości. MUZYKA: Michał Krajczok. TECHNIKA: animacja plastelinowa.
Izabela Plucińska urodziła się w 1974 roku w Koszalinie. Studiowała animację w Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi oraz grafikę i design na tamtejszej ASP, a także w poczdamskiej The Film & Television Academy (HFF) „Konrad Wolf”. Spośród licznych plastelinowych animacji największe sukcesy przyniósł jej film Jam Session (2005) uhonorowany licznymi nagrodami, w tym Srebrnym Niedźwiedziem dla krótkiego metrażu na festiwalu w Berlinie. Obecnie mieszka w Berlinie, gdzie prowadzi własną firmę produkcyjną Cleytraces.
***
BALLADA O BEZIMIENNYM JOE (2011), Mateusz Heldwein, FUMI Studio; 13’29”
Gitarzysta powraca zza grobu, by zemścić się na swoim niewiernym przyjacielu… MUZYKA: Błażej Heldwein, Mateusz Szemraj, Michał Stawarz. TECHNIKA: 2D:3D
Mateusz Heldwein, charakteryzator filmowy i teatralny, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Twórca ”Gwiazdki z Nieba” za swój film pt.„Exodus” otrzymał szereg nagród – między innymi Nagrodę Jury za indywidualne osiągnięcie w filmie studenckim na festiwalu „OFAFA” w Krakowie jak i Nagrodę Dziennikarska na festiwalu Młodzi i Film w Koszalinie. „Ballada o Bezimiennym Joe” jest jego pracą dyplomową i jednocześnie najnowszym dziełem. Zrealizował je we współpracy z warszawską wytwórnią filmów animowanych FUMI Studio, gdzie obecnie pracuje jako animator 2 i 3D.
***
BYŁ SOBIE KRÓL (2011), Tytus Majerski, Kolektyw Film; 5’12”
Film „Był Sobie Król” jest interpretacją kołysanki opartej na wierszu Janiny Porazińskiej o tym samym tytule. Chłopiec mieszkający z rodzicami w małym, drewnianym domu obserwuje na niebie zwarte w szyku samoloty. Przelatują bezgłośnie zwiastując nieszczęście. Film rozgrywa się na dwóch płaszczyznach. Dosłowna ilustracja tekstu kołysanki śpiewanej chłopcu przeplata się z jego życiem. Kołysanka jest próbą uspokojenia chłopca i ujarzmienia rzeczywistości, w której czai się zło. MUZYKA: Maria Peszek. TECHNIKA: animacja lalkowa + 3D.
Tytus Majerski ukończył studia na Akdemii Sztuk Pięknych w Łodzi w 2002 roku, a sześć lat później także łódzką PWSFTviT. Jest autorem krótkometrażowych filmów animowanych : „Pasażer” oraz „Consumatum est”. Majerski współpracował przy takich projektach jak „Latająca maszyna” Martina Clappa, „Piotruś i wilk” Susie Templeton oraz „Świteź” Kamila Polaka.
***
DISTANCE (2012), Marcin Wojciechowski, SFP – STUDIO MUNKA / FUNDACJA ANIMA-ART; 9’24”
Dystans – odległość, oddalenie, oderwanie. Pozbawiony anegdoty i dramaturgicznych zwrotów akcji autorski eksperyment z pogranicza filmu i ruchomej grafiki. Dwoje ludzi, przestrzeń pomiędzy nimi. Powtarzające się w nieskończoność próby dialogu ujęte w grę typograficznych symboli. Repetycje gestów, słów, sygnałów tworzą swoistą mantrę znaczeń, prób określania, nazywania i wytyczania własnych granic mentalnej niezależności często utrudniającej wzajemne współistnienie. TECHNIKA: animacja komputerowa.
Marcin Wojciechowski (ur. 1972) – artysta prawie {nie}widzialny, ujawnia się z rzadka, poruszając obrazy balansuje na obrzeżach animacji z dala od mainstreamowych wydarzeń. Raczej mało znany. Umiarkowany pesymista, magister. Powołał do życia Laboratorium Obrazów Ruchomych – eksperymentalną przestrzeń dla swej nieczęstej działalności. Z zamiłowania pedagog, twórca kolaży dźwiękowych, czasem rowerzysta. Mąż żony, ojciec córki.
***
DOBRO, PIĘKNO I PRAWDA (2011), Balbina Bruszewska, Fundacja Filmowa Se-ma-for; 6’15”
„Dobro, piękno i prawda” to opowieść o współczesnym świecie w którym zainteresowanie dobrem, pięknem i prawdą maleje na rzecz taniej sensacji, dramatów wybuchów, strzelania i innych znacznie ‘ciekawszych’ rzeczy. To historia człowieka noszącego w sobie wyidealizowany obraz świata, broniącego swoich ideałów i próbującego przelać je na innych. Tytułowy „Dobry Pan” ponosi klęskę w swojej naiwnej walce o dobro na świecie, na końcu jednak pojawia się promyczek nadziei. Inspiracją dla filmu były grafiki Joanny Wiszniewskiej-Domańskiej. MUZYKA: Piotr Majewski. TECHNIKA: animacja wycinankowa 2D.
Balbina Bruszewska – reżyserka, scenarzystka, artystka multimedialna, obecnie zamieszkała i tworząca w Los Angeles. Absolwentka PWSFTViT w Łodzi, przez 5 lat związana z oscarowym studio Se-Ma-For w Łodzi, autorka wielokrotnie nagradzanych na festiwalach w Polsce i za granicą filmów animowanych oraz wideoklipów. Laureatka takich nagród jak: Złota Kreska (Kraków), 2 statuetki YACH (Gdańsk), Grand Prix Łodzią po Wiśle, Żubroffka, Mały FeFe, oraz nagroda Stowarzyszenia Filmowców Polskich za najlepszy film polski Reanimacja 2010. Prezes fundacji Lucid Life, promującej polską młodą kulturę i sztukę w USA, gościnny wykładowca CalArts CA i Collegium Civitas.
DR CHARAKTER PRZEDSTAWIA II (2011), Piotr Dumała, M.Serafiński Studio; 7’47”
Druga część przezabawnej serii animowanego pastiszu popularnonaukowych programów telewizyjnych, będącego jednocześnie ironicznym komentarzem do kondycji współczesnego szklanego ekranu opanowanego przez dziwne osobliwości. Tym razem gośćmi tytułowego doktora są m.in. mężczyzna, który w ciągu 25 lat nauczył mrówkę jeść nożem i widelcem, kochająca prasować Helena-Maszyna czy staruszek poszukujący angielskiego gwintownika. Podobnie jak w pierwszej części, głosu redaktorowi użyczył sam Jerzy Płażewski, legenda polskiego filmoznwstwa. MUZYKA: Wojciech Lemański. TECHNIKA: animacja rysunkowa.
Piotr Dumała urodził się w 1956 roku w Warszawie. Reżyser oraz twórca opracowań plastycznych filmów animowanych i fabularnych, scenarzysta, pisarz. Absolwent warszawskiej ASP, gdzie studiował na Wydziale Konserwacji Dzieł Sztuki i w Pracowni Filmu Animowanego u Daniela Szczechury. Wykładowca animacji w PWSFTviT w Łodzi, Harvard University w Cambridge (USA) i uniwersytetu Konstfack (Szwecja). Laureat ponad 60 nagród filmowych na międzynarodowych festiwalach. „Czarny kapturek”, „Wolność nogi”, „Łagodna”, „Franz Kafka”, „Zbrodnia i kara”, to tylko kilka z jego najważniejszych dzieł.
***
DRÓŻNIK (2012), Piotr Szczepanowicz, SFP – STUDIO MUNKA / NO LABEL; 11’30”
Życie dróżnika, mieszkającego w odludnej stacyjce w środku lasu, upływa w rytmie przejeżdżających pociągów. Wolne chwile wypełnia mu gra na trąbce, zabawa z jeżem i zmagania z niesfornym chłopcem. W pobliżu stacji regularnie pojawia się także młoda kobieta na rowerze, jednak każde spotkanie z nią okazuje się dla dróżnika niewykorzystaną szansą. Refleksję na temat własnego życia obudzi w nim dopiero jeden z przejeżdżających pociągów. MUZYKA: Artur Majewski. TECHNIKA: animacja komputerowa.
Piotr Szczepanowicz urodził się 4 lipca 1981 roku w Opolu. W 2002 roku ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. J.Cybisa w Opolu. Od 2005 do roku student PWSFTv i T im. L. Schillera w Łodzi na Wydziale Operatorskim, kierunek Animacja i Efekty Specjalne. Za swoje filmy krótkometrażowe był wielokrotnie nagradzany na wielu festiwalach w Polsce i za granicą. Współrealizował efekty specjalne do filmu „Piotruś i wilk” Suzie Templeton, (zdobywca Oscara w 2008 roku w kategorii Najlepszy Krótkometrażowy Film Animowany), filmu „Świteź” Kamila Polaka, filmu „Radostki” Magdaleny Osińskiej oraz produkowanego przez Breakthru Films filmu „Magic Piano” Martina Clap’a . Obecnie współtworzy firmę postprodukcyjną NoLabel. Jest producentem filmu Tomasza Popakula “Ziegenort”, serialu animowanego “Dont you want me” reżyserowanego przez Tomasza Duckiego oraz współproducentem pełnometrażowego filmu Mariusza Wilczyńskiego “Zabij to i wyjedź z tego miasta”.
***
DRWAL (2011), Paweł Dębski, FUMI Studio; 14’47”
W samotnym, małym domku, schowanym między bezkresnym borem a potężnym oceanicznym klifem, żyje drwal z małym synkiem. Ich życie toczy się jak w bajce – po pracy ojciec przygotowuje drewniane zabawki, razem spacerują i bawią się. Synek bezgranicznie kocha swojego ojca, jest zafascynowany jego siłą i opieką. Pewnego dnia, w czasie wspólnej wyprawy do lasu, drwal ścina nietypowe drzewo. To wydarzenie całkowicie odmienia ojca – i wywraca ich świat do góry nogami. MUZYKA: Tomasz Jakub Opałka. TECHNIKA: 2D:3D
Paweł Dębski, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Jego animowany film krótkometrażowy pt. „Koszmar Włosów” który, powstał jeszcze podczas studiów otrzymał nominacje na festiwalach OFAFA (2007r.), „Młodzi i Film” oraz „Era Nowe Horyzonty” w 2008 roku. „Zupełnie inna Historia” zrealizowana nieco później również zdobyła uznanie na festiwalu OFAFA (2008r.) oraz szereg nominacji w Polsce i za granicą. Jego najnowsza produkcja pt.”Drwal”, będąca jednocześnie jego pracą dyplomowa trafił do obiegu festiwalowego na początku 2011 roku. Film powstał w koprodukcji z FUMI Studiem gdzie jego twórca pracuje obecnie w roli animatora 2D i 3D, reżysera oraz scenarzysty.
***
HOTEL MIRAGE (2011), Joanna Polak, Joanna Polak; 16’32”
Jest pierwszą animacją w technice wycinanki komputerowej stworzoną specjalnie na potrzeby filmoterapii osób cierpiących z powodu problemów związanych z jedzeniem. Opowiada o samotności i nieosiągalnych marzeniach, o trudach życia w społeczeństwie, o metamorfozach czynionych tylko po to aby dostosować się do zmiennej „normalności”, o uniwersalnym problemie bycia osobą inną i przez to odrzuconą. Nasycony symboliką zarówno w warstwie narracyjnej, plastycznej i animacyjnej film „Hotel Mirage” w 16 minut stara się zwrócić uwagę na problemy głównej bohaterki i wciągnąć widza w jej ulotny świat. TECHNIKA: animacja komputerowa.
Joanna Polak. Urodzona w Lublinie. Ukończyła specjalność: film animowany na ASP w Poznaniu. Obroniła z wyróżnieniem pracę doktorską „Hotel Mirage – wycinanka komputerowa w animacji” na UMCS w Lublinie. Działa w obrębie techniki wycinanki komputerowej. W obrębie jej badań doktorskich jest obserwacja reakcji terapeutycznej widza na obraz animowany, nie stroniąc przy tym od pokazów symultanicznych i bodźców podprogowych. Zmusza widza do podróży i zagłębienie się w sposób postrzegania filmu przez artystę.
***
LUCKY DAY FOREVER (2011), Alek Wasilewski, Studio Miniatur Filmowych; 16’34”
Prol 514 marzy o zwycięstwie w Wielkiej Loterii, w której główną nagrodą jest awans do elitarnej społeczności Białych – gdzie wszyscy są piękni, młodzi i szczęśliwi, a życie płynie na wiecznej beztroskiej zabawie. Pewnego ranka jego marzenie się spełnia. Czy jednak to była rzecz, której naprawdę pragnął? Czy świat Białych rzeczywiście jest tak doskonały, jak mówiły mu reklamy i media? TECHNIKA: 2D:3D.
Alek Wasilewski. Rocznik 1984. Autor filmów animowanych zajmujący się również fotografią, grafiką i komiksem. W internecie jego animacje dorobiły się kilku milionów obejrzeń online na portalach profesjonalnych i pasjonackich, a także były pokazywane i nagradzane na festiwalach, eventach, wykładach, w programach telewizyjnych, galeriach i na koncertach na całym świecie. Odwiedziły takie kraje jak: Polska, Niemcy, Francja, Hiszpania, Włochy, Wlk. Brytania, Hongkong, Bułgaria, Litwa, Grecja, Macedonia, Brazylia, Australia, Kanada czy USA.
***
NOISE (2011), Kijek / Adamski / SFP – STUDIO MUNKA; 6’ 38”
Film ten jest w zamyśle pracą audiowizualną, przy czym to dźwięk odgrywa tu poniekąd rolę wiodącą, antycypując tworzenie się obrazów. Film ten jest zarazem grą wyobraźni prowokowanej dźwiękiem. Odgłosy przenikające do mieszkania bohatera podlegają subiektywnej interpretacji, podsuwają przypadkowe obrazy, które wchodzą ze sobą w interakcje. Poszczególne dźwięki pozbawione swych wizualnych desygnatów wywołują wyobrażenia często odległe od swych rzeczywistych źródeł.
Katarzyna Kijek / Przemysław Adamski. Duet kreatywny pracujący na szeroko pojętym polu wideo, animacji, grafiki, projektowania i tzw. sztuki. Szczególnie zainteresowany tymi obszarami twórczości, na których wymienione dziedziny przenikają się wzajemnie i determinują nową jakość; nieustannie eksperymentujący w poszukiwaniu nowych środków wyrazu.
***
PAPIEROWE PUDEŁKO (2011), Zbigniew Czapla, Zbigniew Czapla; 8’57”
W maju 2010 roku po rekordowych opadach deszczu, wezbrane wody Wisły przerwały wał w rejonie Wilkowa. Katastrofalna powódź pozbawiła tysiące ludzi dorobku życia oraz dachu nad głową. Kilka tygodni później w zniszczonym przez żywioł rodzinnym domu, znalazłem pudełko ze starymi fotografiami. Jedyne rodzine pamiątki uległy zniszczeniu przez wodę, błoto i pleśń. Pospieszna dokumentacja pozwoliła tylko na chwilę zatrzymać postępujący proces rozkładu, pozostawiając w pamięci obraz przejmującej pustki. Pozostały tylko trudne do identyfikacji fragmenty kompozycji, strzępy portretów i sylwetek. Fotografie pod wpływem wilgoci rozmyły się i rozpadły, pozostawiając bogatą strukturę śladów, plam i odprysków. Film jest rozpaczliwą próbą zachowania wspomnień, odtworzenia postaci i zdarzeń z przeszłości. Impresją na temat nietrwałości pamięci, nieuchronności przemijania i niszczycielskiej siły żywiołu.
Zbigniew Czapla (ur. 1972) – scenarzysta, reżyser, animator, malarz i grafik. Studia na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie – specjalizacja film animowany. Autor eksperymentalnych filmów animowanych. Laureat nagród na festiwalach: International Animated Films Festival KROK, TOFUZI, ANIMATOR, TINDIRINDIS oraz MESSAGE TO MAN. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Filmu Animowanego ASIFA. Stypendysta Ellizabeth Greenshields Foundation (Kanada), DAAD (Niemcy) oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
***
PIESKA ODYSEJA 2006 (2012), Maciej Majewski, M.Serafiński Studio; 14’
Kontynuacja losów ochroniarzy znanych z filmu UWAGA! ZŁE PSY. Po tragicznej zbrodni i śmierci Jurasa, Rychu i Tajger, na fali polskiej migracji zarobkowej pierwszej dekady XXI wieku, postanawiają wyjechać za chlebem do Wielkiej Brytanii…
Maciej Majewski (ur. Rybnik 1977r.). Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Wojciecha Gersona w Warszawie oraz Wydziału Operatorskiego, kierunek; Realizacja Filmu Animowanego w Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej,Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Scenarzysta i reżyser autorskich filmów animowanych, a także krótkich filmów poetyckich. Rysownik i autor muzyki do krótkich form filmowych i nie tylko. Jego animowany film „Uwaga!Złe Psy!” był pokazywany i nagradzany na wielu festiwalach w Polsce i za granicą (m.in. OFAFA oraz Krakowski Festiwal Filmowy). W październiku 2012 zrealizował film „Syrinx”
na podstawie wiersza niemieckiego poety Norbert’a Hummelt’a w ramach polsko – niemieckich warsztatów ZEBRA poetry Film Festival w Berlinie.
***
SNĘPOWINA (2011), Marta Pajek, Fundacja Filmowa Se-ma-for; 13’39”
W “Snępowinie” reżyser porusza temat snu, który istniejąc na styku światów ciała i ducha, nie daje się uchwycić ani zbadać. Dzieje się w nas, ale jednocześnie poza nami i dlatego budzi nasz niepokój. We śnie przebywamy w świecie, którego reguły są zmienne, natomiast budzimy się w miejscu, które pozornie możemy kontrolować i które wydaje się przewidywalne.Czasami, jednak nawet tam „coś” nas kontroluje i podejmuje za nas decyzje… MUZYKA: Wojciech Lemański. TECHNIKA: animacja rysunkowa.
Marta Pajek – Reżyserka filmów animowanych, graficzka, malarka; zajmuje się również sztuką wideo. Urodzona w 1982 w Kielcach, mieszka i pracuje w Krakowie. Absolwentka Wydziału Grafiki krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie w 2005 uzyskała dyplom w Pracowni Filmu Animowanego u Jerzego Kuci. Dla jej twórczości ważny był także pobyt na stypendium w Turku w Finlandii – tu w Akademii Sztuk kształciła się pod opieką słynnego estońskiego reżysera filmów animowanych Priita Pärna. W animacjach Pajek znajdują odbicie nie tylko jej zainteresowania sztukami plastycznymi, grafiką, ale również tańcem, teatrem, psychologią, duchowym, intymnym krajobrazem przeżyć człowieka.
***
TAJEMNICA GÓRY MALAKKA (2012), Jakub Wroński, FUMI Studio; 20’48”
„Tajemnica Góry Malakka” zaprasza nas do świata spowitego wielką tajemnicą, której nie sposób przeniknąć. Kilkuletni Junior wiedzie życie niezwykłego dziecka – pali papierosy i rozprawia na prawdziwie egzystencjalne tematy. Jego rodzina żyje w cieniu ojca – słynnego pilota, który pewnego dnia nie wraca z kolejnego, objętej ścisłą tajemnicą lotu. Gdy do domu trafia znalezione we wraku samolotu pudełko, Junior, pokrzepiony zachętą przemawiającego z obrazu ojca, postanawia wyruszyć w podróż i dowiedzieć się, co tak naprawdę wydarzyło się u podnóża góry Malakka, gdzie po raz ostatni widziano ojca. Animacja Wrońskiego jest historią dorastania i chęci poznania. TECHNIKA: animacja wycinankowa.
Jakub Wroński. Rocznik 82. Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. W. Gersona w Warszawie. W 2005 r. ukończył Państwowe Studium Reklamy pokazując jako pracę dyplomową pierwsze dwie formy animowane, wykonane prymitywnymi technikami komputerowymi oraz rysunkową. Od 2010 roku jest absolwentem wydziału animacji i efektów specjalnych Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi. Laureat stypendium Ministra Kultury w programie Młoda Polska 2010. W swoim dorobku ma kilka animowanych spotów reklamowych, wizualizacji do muzyki, teledysk oraz cztery autorskie filmy animowane. Czasami pracuje przy postprodukcji filmów (m.i.n. nagrodzonego Oskarem „Piotruś i Wilk”). Rysuje, maluje, projektuje storyboardy i scenografie.
***
THE GAME (2011), Marcin Janiec, Badi Badi/Studio Spot; 5′
Gdzieś pomiędzy życiem a śmiercią. Pojedynek szachowy, w którym stawką jest to, co najcenniejsze – przepustka do życia. Jedyny arbiter to ktoś, kogo nigdy nie chciałbyś spotkać. MUZYKA: Łukasz Targosz. TECHNIKA: animacja 3D.
Marcin Janiec. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Specjalista w dziedzinie compositingu i matte paintingu, artysta 3D, motion desginer. Twórca licznych reklam, teledysków i koncepcji plastycznych. W wolnych chwilach maluje obrazy i… gra w szachy. Obecnie pracuje w studiu postprodukcji filmowej Badi Badi. The Game jest jego debiutem.
***
TRIP (2012), Sławek Shuty, Tomek Bochniak, Fundacja „Korporacja Ha!art”; 11’19”
Pogrążony w twórczej niemocy Pisarz postanawia rozbudzić natchnienie za pomocą indukcji chemicznej. Zjedzone ciastko, niczym bajkową Alicję, przenosi go w krainę halucynogennej wizji. Objawienie owocuje przypływem twórczego potencjału. Jednak w czeluściach wyobraźni czają się demony, którym przyjdzie stawić czoła. Trip to metaforyczny zapis podróży wewnętrznej, animowana penetracja buddyjskiego bardo, zrealizowana w konwencji czarnej komedii opowieść o transformacji twórczego impasu w spełnienie. TECHNIKA: kombinowana / pikselacja.
Sławomir Shuty, artysta intermedialny: pisarz, reżyser filmowy, fotograf, performer. Stypendysta Ministra Kultury w roku 2005 i 2010, Stypendysta Homines Urbani w roku 2008. Za powieść „Zwał” nagrodzony „Paszportem Polityki”. Reżyserowane filmy zdobyły m.in. pierwszą nagrodę na IV edycji Festiwalu Filmu Off’owego w TVP2 w 2008, pierwszą nagrodą w kategorii fabuła na Festiwalu Filmowym ŻubrOFFka w 2011, Złotym Mrówkojadem – Nagrodą Organizatorów Festiwalu Filmowego w Lublinie 2012, oraz nagrodą publiczności w Przeglądzie Polskiego Kina Niezależnego na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni 2012.
Tomek Bochniak (1987), animator (Abradab Spadam, Aladdin killers Conversation with intellectuals, Starożytne piękno), montażysta (Miliard Szczęśliwych Ludzi, Przyjęcie, HTA „Terror”), student Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
***
UNDERLIFE (2011), Jarosław Konopka, SFP – STUDIO MUNKA / SE-MA-FOR; 8’32”
„Underlife” to film inspirowany „Kołysanką” Krzysztofa Komedy w sposób metaforyczny przedstawia destrukcyjny wpływ, jaki wywierają na człowieka przodkowie i stawia pytanie, czy jesteśmy w stanie się spod niego wyzwolić. Porusza uniwersalny problem tkwiących w podświadomości uwarunkowań, które determinują i definiują nasze życie. Wózek stanowiący symbol czasu i miejsca narodzin to motyw przewodni filmu. Jest zarówno miejscem w którym pojawiamy się po przyjściu na świat, jak i przedmiotem który po latach przypomina nam o korzeniach. Wyznacza cykliczność istnienia, łączy przeszłość z przyszłością. MUZYKA: Łukasz Feiner. TECHNIKA: animacja lalkowa.
Jarosław Konopka zajmuje się grafiką, malarstwem, fotografią, udźwiękawianiem filmów. W 1997 roku ukończył ASP w Krakowie na Wydziale Grafiki. W 2005 roku założył Amatorskie Studio Wytwarzania Filmów Eksperymentalnych i Animowanych – The Acrylikal Brothers, w którym wytworzył swoje trzy filmy: „In a Dream”, „Self Portrait”, „Dno”. Dwa ostatnie były prezentowane na festiwalu filmów animowanych OFAFA w Krakowie.
O!PLA 